Η θάλασσα σαν δάκρυ, το μπλε της λάμπει, απέναντι ο Πενταδάκτυλος και η Αγία Ειρήνη, ο κόλπος όλος της Πεντάγειας, τα εύφορα χρυσαφιά χωράφια του χωριού. Περνά ο Ξερός ποταμός αλλά η ευφορία του τόπου δείχνει πως κάθε άλλο παρά ξερός είναι. Ευλογημένο μέρος. Ζωγράφισα από την ταράτσα ενός εστιατορίου, στο διπλανό τραπέζι δυο άντρες Τουρκοκύπριοι, πίνουν ούζα για ώρες, μεθυσμένοι με ρωτούν: «Εσύ τι εψήφισες στο σχέδιο;» Πριν να προλάβω να απαντήσω, «έννα χαθούμεν ούλοι», μου λένε. Μοιάζει να κλαίει η ψυχή τους ολόκληρη.
