Έκπληξη η ανακάλυψη του τόπου. Εύφορη κοιλάδα σε υψόμετρο, στην αγκαλιά των δυτικών κορυφών του Τροόδους. Η ροή του ποταμού της Έζουσας έχει διακοπεί με φράγμα, σκούρο τιρκουάζ. Το χωριό συνυπάρχει αρμονικά με το τοπίο, σχεδόν δεν φαίνεται, με τον τρόπο που οι οικισμοί ενσωματώνονταν στο τοπίο από την επιπαλαιολιθική εποχή ώς πολύ πρόσφατα. Κοιτάζω από ψηλά και σημειώνω, πράσινα βαθιά και ξανθωπά και ανάμεσά τους κόκκινη γη. Σε άλλα σημεία, ανάμεσα στις χρυσαφιές καλλιέργειες, ένα βαθύ καφετί. Ένας βοσκός Αφρικανός με τα πρόβατα του μάστρου του προχωρούν μέσα στις ποκαλάμες, τα κουδούνια χειροποίητα, παράγουν με την κίνηση των ζώων την πιο αρμονική, ταιριαστή με το τοπίο μουσική. Όπως απομακρύνονται ή πλησιάζουν, ο ήχος εξαίρετος. Ακούω με δέος. Όταν όμως αργότερα εισέρχομαι στο ωραίο αυτό τοπίο, δυσκολεύομαι. Δυο εργοστάσια, που δεν φαίνονταν από ψηλά, το ένα κάνει τρομερό μηχανικό θόρυβο και από το άλλο ακούγονται φυλακισμένα σκυλιά να κλαίνε. Δεν άντεξα να καθίσω κοντά παρά για πολύ λίγο.
