Ανέβηκα στο Βουνί με τα πόδια, έφτασα αργά και βρήκα το κάτω κάγκελο σφαλισμένο, έτσι περπάτησα τον ανηφορικό δρόμο. Φτάνοντας στην κορυφή, η θέα συμπαντική και απόκοσμη. Σαν να συνορεύει το Βουνί με το άπειρο. Δέος από το ύψος, τη θέα μέσα στο γαλάζιο, μέσα στο πράσινο. Καταλαβαίνει κανείς αμέσως γιατί ήταν εκεί το παλάτι. Ελέγχει τα πάντα.
