Εύφορη γη, σταυροδρόμι προς την ανατολική Μεσαορία. Μαβιά του Πενταδάκτυλου και όλες οι ώχρες, τα πράσινα της ελιάς και της τερατσιάς, κυπαρίσσια. Υπερυψωμένα χωράφια. Για να φτάσω στο Λευκόνοικο πέρασα από τον Άγιο Γεώργιο, όπου η εκκλησιά, με τη σκεπή μισογκρεμισμένη, συνορεύει με την πολύχρωμη πλαστική εισαγόμενη παιδική χαρά και το άγαλμα του Κεμάλ. Και από την ολοπράσινη Σύγκραση, όπου εκπλήσσομαι που η εκκλησιά μοιάζει να διατηρείται σε σχετικά καλή κατάσταση. Το Λευκόνοικο είναι κωμόπολη, μα δεν μπήκα μέσα παρά τριγύρισα στα όμορφα και φροντισμένα χωράφια του.
